EINDE VAN HET SWIFT-TIJDPERK?

Door Martin Schuitema

Op 25 juli viel een brief in de bus bij de leden van de Swift-associatie, die wij U niet willen onthouden: 25 juli 1986 Aan de leden van de Swift Associatie Nederland, Het is ons een droeve plicht U deelgenoot te maken van het overlijden van CATAHARI, Harry Math?t's Swift. De windhoos van donderdag 24 juli heeft haar tot haar oorspronkelijke vorm gereduceerd: bouwpakket. Het is ons en de familie tot troost dat zij niet heeft geleden: haar einde is gekomen zoals zij dat altijd heeft gewild: kort, krachtig en onverwacht. Op vrijdag 1 augustus, om 20.00 uur, zal de plechtige crematie bij de Kust Zeil Vereniging Scheveningen plaatsvinden. De uitvaartplechtigheid staat onder leiding van Ere-voorzitter Martin Schuitema, die ook het in memoriam zal uitspreken. Hij wordt hierbij terzijde gestaan door pater Robertus Nicolaas de Rooij, dominee Johanna Maria de Rooij en Moses Aaron van der Weg, rabbijn van de orthodox-joodse gemeenschap. Op verzoek van de familie geen bloemen, wel geld (voor een nieuwe). Aangepaste kleding wordt op prijs gesteld. Gelegenheid tot rouwbeklag vanaf 19.00 uur in de Chapelle Ardente in de Roefl. De crematie wordt gevolgd door een barbecue, waarvoor de resten van CATAHARI worden gebruikt.
ASHES TO ASHES, DUST TO DUST

In memoriam, uitgesproken door Drs. M. Schuitema, Scheveningen, op 1 augustus 1986 bij de crematie van Harry's Swift CATAHARI:

Jannie en Harry Mathot, Ineke en Joost, beminde Swift adepten, lieve vrienden, Gemeente, Ons samenkomen op deze door Neptunus gewijde grond, heeft zoals U weet, een droeve reden. Meestal zijn het de meer vreugdevolle aspecten van het leven, die onze schreden naar de KZVS richten. Helaas, beminde gelovigen, wij zijn nu tezamen gekomen om de laatste eer te bewijzen aan CATAHARI SWIFT. Ik hoop dat niemand het mij euvel zal duiden, wanneer ik in tegenstelling tot mijn gewoonte, enige aanteke- ningen raadpleeg. Ik vrees dat de emoties mij te machtig kunnen worden en mijn geest wordt vertroebeld door smart. Ik prijs mij ook gelukkig dat ik terzijde wordt gestaan door drie geestelijke hulpverleners; voor de zekerheid van elk soort een. Mocht de overlijdensaankondiging de illusie hebben gewekt, dat dit een ludieke samenkomst zou worden, dan berust dit op een verkeerde interpretatie van het geschrevene; de wens is nu eens niet de vader van de gedachte. Neen Gemeente, vanavond nemen wij afscheid van een SWIFT, kind van een roemrijk geslacht dat langzaam, doch meedogenloos uitsterft. Tegenover eik verscheiden staat geen nieuw geborene. Zoals het kinderrijmpje zegt: "toen waren er nog maar negen". Nogmaals wil ik mijn gevoelens van medeleven aan de familie Math?t uitspreken. Ik weet echter dat zij zich getroost en gesterkt voelen door de aanwezigheid hier van zo vele vrienden en de blijken van rouwbeklag, welke zij de achterliggende zware dagen hebben ontvangen. Alvorens tot de plechtige crematie over te gaan, wil ik nog even het leven van de dierbare ontslapene in vogelvlucht memoreren. Tevens lijkt het mij een goed moment dieper op de vragen van leven en dood in te gaan en tevens de vraag te beantwoorden of een SWIFT een ziel heeft en dus recht op het Walhalla der catten. Houdt U dus vast en bedenk dat het heengaan van CATAHARI ons weer eens confronteert met het gegeven hoe smal en broos de lijn tussen leven en dood is. Bij CATAHARI slechts 25 meter, zijnde de breedte van de cycloon. CATAHARI SWIFT is een spiritueel kind, ontsproten aan de geest van twee briljante ontwerpers, Roland en Francis Prout. Geboren onder de handen van Peter Butcher (in het Nederlands: Piet Slager); een artiest die haar met grote liefde voor vorm en materiaal concipieerde. Zoals Peter zelf zei: "Iedere Swift die ik bouw, bouw ik alsof zij voor mijzelf wordt en om elke wedstrijd te winnen". Vreemde speling van het lot: zij werd tien jaar geleden gekocht door Adriaan Zwolsman. Want was het niet juist de heer Zwolsman die zich hardnekkig tegen kwaliteit verzette door een eerdere aankoop van een solitaire, en consequente eigenwijzigheid met intelligentie verwarde? Het enige dat men van dat schip kon zeggen, was dat de kwaliteit homogeen bedonderd was: alles was van slecht polyester en brak tegelijkertijd. Spreker dezes, Uw voorganger van deze avond, deed het dan toenmaals veel deugd en genoegen, dat juist hij de bezitter van een Swift werd en op zijn dwaalwegen terugkwam. Hoewel, het woord "bezitten" valt slecht met een Swift te combineren; men bezit geen Swift, men heeft het voorrecht met een Swift samen te leven. Edoch, de vraag mag worden gesteld of de heer Zwolsman haar wel waardig was. Stuurde hij haar immers niet met onbekwame hand op een golfbreker, waarna de verzekering het onheilspellende "Total loss" uitsprak? Er was echter niet gerekend met de sterke wil tot overleven van onze geliefde Swift en de vaardigheid en liefde van Harry. Hij nam de zwaargewonde Swift over, streed dagen en nachten zij aan zij aan haar ziekbed en onder zijn verzorgende handen verrees zij als een Phoenix uit de as en begon als CATAHARI aan een tweede jeugd. Vele jaren diende zij de familie Math?t trouw en leidde hun van overwinning naar overwinning. Hoewel CATAHARI de leeftijd der sterken reeds had bereikt, was zij nog zeker niet van plan afscheid van dit aardse te nemen; er lag nog een grote taak en een lange eervolle toekomst voor haar. Helaas, lieve vrienden, het mocht niet zo zijn. Laat het ons tot troost zijn dat de kwaliteit van het leven niet door de lengte wordt bepaald, doch door de inhoud. Laat ons nog een wijle verpozen bij de vraag of een SWIFT een ziel heeft. Het antwoord is "Ja". Zoals U weet, is er buiten het stoffelijke niets met zekerheid vast te stellen. Toch geloven velen in het onstoffelijke en menen in hun hoogmoed, dat alleen een mens een ziel bezit. Dit is NIET juist. In een kunstwerk, zoals een Swift, is zoveel liefde en toewijding gestoken, dat een stuk menselijke ziel in haar is overgegaan. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld een Hobie, een briljant geconcipieerd stuk polyester en aluminium, maar uitwisselbaar. Wij kunnen wel zeggen “Ik hou van die Swift"; een specifieke Hobie kan men moeilijk liefhebben, men ruilt het in (iets dat nog veel te weinig gebeurt) en houdt hoogstens dezelfde naam aan met een nummer er achter, zoals: Ari 3 of Banana 5. Wij kunnen dus vaststellen dat een Swift een ziel heeft en wij mogen hopen en vertrouwen dat CATAHARI nu de eeuwige rust heeft gevonden aan witte palmenstranden met Hoela meisjes met vemiskwasten. Nogmaals, lieve vrienden, dierbare Gemeente, het is ons een troost dat haar einde snel en onverwacht is gekomen; wij weten dat zij niet heeft geleden. Hoewel CATAHARI had gehoopt in de armen van Neptunus te mogen ontslapen, was het een ander natuurgeweld dat haar leven knakte. Toch spreek ik het vertrouwen uit dat zij in Neptunus' heerlijkheid is opgenomen. Wij zijn bedroefd, maar dankbaar dat wij haar hebben gekend en tot haar vrienden mochten behoren. Lieve CATAHARI, wij zullen je nooit vergeten, jouw leven zal ons tot lichtend voorbeeld blijven en ons helpen op weg naar een betere wereld. Lieve genodigden, vrienden en Gemeente, ik ga thans over tot de plechtige crematie en ik verzoek om een ogenblik stilte om CATAHARI de laatste eer te bewijzen.