DE KZVS IN BREDER VERBAND

door Rob de Rooij

Voor 1966 zag je, wandelend over de Scheveningse boulevard, slechts zelden een zeil aan de horizon en jachten werden in de haven alleen toegelaten als passant bij stormachtig weer. In de haven hadden de Scheveningse vissers een schier onaantastbaar monopolie. Tussen Den Helder en Hoek van Holland was zeilen, behalve bij de pioniers onder de kustzeilverenigingen in Katwijk en Noordwijk, aan de kust niet mogelijk. In Scheveningen werd iedereen die zich met een drijvend voorwerp op zee begaf fanatiek door strandpolitie en reddingbrigade naar de kant getoeterd, alsof het om een poging tot zelfmoord ging. Tot het einde van de vorige eeuw leefde de Scheveningse bevolking van de visvangst met zeilbommen, die vaak onder moeilijke omstandigheden van het strand vertrokken. In de paar decennia na het graven van de haven was er een merkwaardige angst voor het afvaren vanaf het strand ontstaan. In deze afwijzende sfeer startte de KZVS haar activiteiten. De eerste leden werden voor idiote waaghalzen aangezien, waar de strandwandelaars voor stil stonden om te zien wat ze het eerst braken, hun nek of hun mast. Logischerwijs was er bij de mannen van de eerste jaren een sterke drang naar erkenning door de buitenwacht. Pers, radio en TV werden er met de haren bijgesleept om iedereen te laten zien dat brandingzeilen een aantrekkelijke sport was.

KNWV

Vanzelfsprekend werd in de wens naar erkenning ook aansluiting gezocht en verkregen van het Koninklijk Nederlands Watersport Verbond (KNWV). Van deze grote watersportbond werd veel verwacht, vooral morele en praktische steun. In de eerste jaren bleef het bij een ondersteunend briefje voor een subsidieaanvraag. Ondanks trouw bezoek aan de vergaderingen en een stroom van informatie kwam er geen reactie. Pas na jaren kwam een regio-bestuurder naar het eerste Europese kampioenschap van Hobie, dat onder auspici?n van de KZVS werd georganiseerd. Onze toenmalige voorzitter werd duidelijk gemaakt dat wedstrijden organiseren voor de toentertijd niet erkende Hobie-klasse door een KNWV-vereniging niet was toegestaan. Het KNWV had zoutwatervrees; het wilde zich niet inlaten met brandingzeilen, bekende de voorzitter enige jaren geleden.

C.T.C.

In die eerste jaren werd ook een catamaran-weekend georganiseerd met de in 1967 opgerichte Catamaran en Trimaran Club (C.T.C). De zelfbouwcats waren leuk om te zien, maar het varen was minder succesvol. Niettemin waren zij net als wij pioniers, wij hadden hetzelfde gevoel, het zeilen in de branding ging een grote toekomst tegemoet.

Kustzeilevenement

Door de jaren heen hebben wij goede contacten onderhouden; de huidige CTC-voorzitter Jan Verhoeven is een oer-KZVSer en onze oud-voorzitter Piet Roes is vice-voorzitter. Een ander waardevol contact ontstond tijdens het allereerste Kustzeilevenement in Scheveningen (ter gelegenheid van het Singing Europe Songfestival), waar onze zusterverenigingen Skuytevaert uit Katwijk, Z.V.N. uit Noordwijk en de ook in 1966 opgerichte WsV Zandvoort met een groot aantal zeilers aanwezig waren. Tijdens die wedstrijd zijn er vriendschapsbanden voor het leven gesmeed. De toenmalige voorzitters voelden feilloos het belang van dit contact aan. Na afloop hadden zij een informeel overleg over de gezamenlijke problemen. Toen reeds werd het belang ingezien van uniforme seinen en regels.

NFB

Dit informele overleg groeide uit tot een jaarlijkse vergadering na het Kustzeilevenement. Het ongenoegen over de passiviteit van het KNWV resulteerde in 1973 in de oprichting van de NFB, de Nederlandse Federatie van Brandingwatersportverenigingen. In eerste instantie wilde de NFB zich als sectie brandingzeilen binnen het KNWV gaan inzetten voor het zeilen vanaf het strand. Dit initiatief strandde jammerlijk op de superconservatieve bestuur van het Verbond. Na deze afwijzing ging het actieve NFB-bestuur de problemen zelf aanpakken. Wie het in 1989 in 6000-voud rondgestuurde boekje "Veilig Varen" van de NFB heeft ingekeken, ziet een opvallende overeenkomst met onze reglementen en veiligheidseisen. Dat is niet toevallig. Deze op onze KZVS-reglementen gebaseerde regels worden nu door alle verenigingen aan de kust gebruikt. Naast deze veiligheidsregels, heeft de NFB model- statuten en wedstrijdreglementen voor nieuwe verenigingen beschikbaar. Het oprichten van een nieuwe vereniging, zoals Sailcenter 107 in Kijkduin en Cat-Point aan de Grevelingen, blijft een enorme krachtsinspanning. Nieuwe verenigingen kunnen nu leunen op de belangeloze steun van NFB-mensen.

Jachtclub Scheveningen

De toenemende zeilactiviteiten op zee maakten kriebels bij andere zeilers wakker. In de Waterkampioen stond in 1969 een oproep van twee kieljachteigenaren. Zij zochten contact met andere bootbezitters om het zeilen uit de Scheveningse haven mogelijk te maken. In onze statuten stond in die tijd dat het doel van de KZVS was, het zeilen vanaf het strand en uit de Scheveningse haven te bevorderen. Juist stond er in onze Kustzeiler een verhaal over deze doelstelling. De toezending van de Kustzeiler leidde tot de oprichting van een afdeling kieljachten binnen onze vereniging. Die afdeling kreeg in korte tijd de steun van zo'n 80 leden. Het zeer actieve afdelingsbestuur zag kans in vijf jaar tijd het monopolie van de vissers in de Scheveningse haven te doorbreken. In de tweede haven bij de spuisluis verschenen de eerste jachten aan drijvende steigers. Dit was ook het moment om uit elkaar te gaan. De afdeling kieljachten werd Jachtclub Scheveningen.

HKZV

In de eerste jaren van de KZVS was een grote wachtlijst. Soms moesten zeilliefhebbers meer dan twee jaar wachten op een ligplaats. Het toenmalige KZVS -bestuur heeft de mensen van de wachtlijst in 1974 geadviseerd een nieuwe vereniging op te richten. Mede door de enorme inzet van onze oprichter Ernst Toorens werd de HKZV (Haagsche Kust Zeil Vereniging) van de grond getild. De HKZV ontwikkelde zich voorspoedig tot actieve vereniging, waarmee wij nog steeds nauwe contacten onderhouden.

KZVW

Ook de Kust Zeil Vereniging Wassenaar (KZVW) is opgericht door KZVS-ers. Martin Schuitema, Ruud Molenbroek, Joop Fisher en Gerard Minnekus konden zich niet geheel neerleggen bij vooral de strikte regels ten aanzien van de werkplicht in onze vereniging. In dat opzicht is de Wassenaarse vereniging anders van opzet, maar wie die verenigingsreglementen leest, ziet onmiddellijk waar de roots van de KZVW liggen. Wie de eerste 10 jaar van de KZVS heeft meegemaakt en een vergelijking maakt met de gang van zaken nu, vindt het wellicht een bezadigd clubje. De mannen en vrouwen van de eerste jaren zijn vrijwel allemaal uit het bestuur en de commissies verdwenen en daarmee de spirit uit die pionierstijd. Dat is niet erg. Wij hoeven nu niet meer te bewijzen dat brandingzeilen geen gekkenwerk is. Daardoor is onze vereniging van karakter veranderd. Wie echter de inzet van alle leden bij het herstel van de stormschade van 1990 heeft gezien, weet dat ook bij de nieuwe garde een goede KZVS-mentaliteit leeft.